9 | Feminisme en homobeweging in de jaren zeventig en tachtig

Het vrouwenkabaret, ‘Pillen’ (1977)

Een van de eerste Nederlandse feministische albums was Een vrouw is ook een mens van Het vrouwenkabaret. Dat stond onder leiding van Natascha Emanuels, die vanwege haar Surinaams-Chinees-Nederlandse achtergrond opviel in de Nederlandse theaters. ‘Pillen’ is een kritiek op de medicalisering van alle problemen waar vrouwen mee te maken hebben. Het is verrassend genoeg een Rolling Stones-cover, afkomstig van Aftermath (1966), nota bene het
album waar ook het weinig vrouwvriendelijke ‘Under My Thumb’ op stond.

Cobi Schreijer, ‘Ballade van de vrouwen’ (1978)

De onbetwiste pionier van het feministische lied in Nederland in Cobi Schreijer. Zij vertaalde veel feministische Amerikaanse nummers naar het Nederlands, maar maakte ook eigen materiaal, waaronder de poëtische ‘Ballade van de vrouwen’ over de verhouding tussen de seksen in heden en verleden.

Rianne van Ineveld en Ineke Verdoner, ‘Hannie Schaft’ (1979)

Rianne van Ineveld en Ineke Verdoner zongen op hun plaat Valium-10 een loflied op verzetsheldin Hannie Schaft, die actie had durven ondernemen tegen het nazisme, maar dat met haar dood had moeten bekopen.

Tedje & de Flikkers, Tedje & de Flikkers (1979)

Deze groep was een van de eerste muzikale uitingen van de homobeweging in Nederland. De woorden ‘flikker’ en ‘pot’ werden in die tijd als geuzenterm gebruikt binnen het homoactivisme. Tedje & de Flikkers schuwde de provocatie niet, met nummers als ‘Ik ben een hoer’ waarin mannenprostitutie zeer expliciet bezongen wordt.

Haarband, ‘De geraffineerde onderdrukking’ (1981)

‘De geraffineerde onderdrukking’ van de feministische en homo-activistische groep Haarband is een vernuftige cover van Boudewijn de Groots ‘Een meisje van zestien’: het laat zien hoe juist zogenaamd progressieve mannen vrouwen kapot kunnen maken. Die mannen vinden vrouwen die klagen over de zorg voor hun kind ‘burgertrutten’ en eisen zelf de vrijheid op die ze hun partners niet geven.

Cobi Schreijer, ‘Er is een land waar vrouwen willen wonen’ (1983)

Cobi Schreijer nam in 1983 een bewerking op van een klassiek geworden tekst uit de Nederlandse vrouwenbeweging, ‘Er is een land waar vrouwen willen wonen’ van feministische voorvrouw Joke Smit. Het biedt een utopisch inkijkje in een samenleving die fundamenteel inclusief is.

Wanda’s, The Ideal (1982)

Een van de weinige Nederlandstalige rockalbums van bands met louter vrouwelijke leden in Nederland. Echt feministisch is het niet te noemen, maar wel schetst het een inktzwart beeld van een samenleving die bevangen is door angst en gemanipuleerd wordt door media: ‘De welvaart stroomt via de antenne de lege kamer in.’